بنا به خبر دريافتى٬ کارخانه قند شهرستان فسا در استان فارس٬ که زمزمه تعطيلى آن از سال گذشته
بگوش ميرسيد در دو هفته گذشته تعطيل و حدود ۶٠٠ کارگر آن بيکار شدند.
کارخانه قند شهرستان فسا دولتى بود. در طول سال گذشته اخراج و بازخريد کارگران بدلائل واهى در جريان بود و ادامه کارى کارخانه با سوال و ابهام روبرو بود. بيشتر کارگران اين شرکت سابقه کار طولانى داشتند٬ بيمه بودند و مجموع دستمزدشان با احتساب اضافه کارى و مزايا حدود ٣٠٠ هزار تومان بود.
کارخانه قند فسا يکى از مجموعه صنايع قند و شکر است که در ايران يکى بعد از ديگرى تعطيل ميشوند. دولت با اتکا به موبتى ميلياردهائى امثال مصباح يزدى که "سلطان شکر ايران" نام گرفته است٬ از بازار جهانى شکر را با قيمت ارزانترى وارد ميکند و براى داشتن انحصار کامل بازار به طرق مختلف مجتمع ها و کارخانجات قند و شکر را با ورشکستگى و تعطيلى روبرو ميکنند. اين البته ويژه صنايع قند و شکر نيست٬ صنايع نساجى و بسيارى از صنايع ديگر با اين وضعيت روبرو هستند. اگر شکر و محصولات وارداتى را ارزانتر به مصرف کننده ميدادند و به کارگران بيکار شده تا گرفتن شغل ديگرى بيمه بيکارى و حقوق مکفى ميدادند بحثى نبود. مسئله اينست که اين نوع تعطيلى کارخانجات و "خصوصى سازيها" که اسم رمز مصادره ارزان زمين و املاک و واگذاريش به تخم و ترکه هاى عناصر رژيم و باندهاى مافيائى اقتصادى است٬ نه فقط نان خشک سفره کارگران را ميربايد بلکه بعد از مدتى و گرفتن انحصار بازار کالاها را با قيمت گرانترى ارائه ميکنند. دراين ميان اين تنها کارگران و خانواده هاى کارگرى هستند که به قيمت بردن سودهاى نجومى سرمايه داران به گرسنگى و فلاکت و بيکارى کشانده ميشوند. مضاف براين سياست٬ بحران عميق اقتصادى رژيم هر روز موجب بسته شدن صنايع٬ تعديل نيروى کار و توليد زير ظرفيتهاى موجود ميشود. موج بيکارسازى کارگران خانواده هاى کارگرى را با آينده مبهم و دورنماى گرسنگى و فقر و فلاکت شديد اقتصادى روبرو کرده است.
يک سياست انقلابى براى طبقه کارگر در ايندوره اينست که سرنوشت کار و زندگى و معاش خود را به سياست سرمايه داران انگل و نظم بحران زده شان گره نزنند. در ايندوران سياست کنترل کارگرى و راه افتادن جنبش کنترل کارگرى يک حلقه گرهى سنگربندى طبقه کارگر در مقابل اين موج تعرض سرمايه است. *
